Patron i Symbole

Juliusz Słowacki urodził się 4 września 1809 roku w Krzemieńcu. Poeta i dramatopisarz. Na Uniwersytecie Wileńskim studiował prawo. W latach 1829 – 30 był aplikantem w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu. Po wybuchu powstania listopadowego pracował w biurze dyplomatycznym, w marcu 1831 roku wyjechał jako kurier dyplomatyczny Rządu Narodowego do Paryża i Londynu; po klęsce powstania pozostał na emigracji, głównie w Paryżu.
W latach 1833 – 36 przebywał w Genewie, 1837 – 38 we Florencji, 1836 – 37 odbył podróż po Włoszech, Grecji, Egipcie i krajach Bliskiego Wschodu; w 1842 roku był członkiem koła towiańczyków; w 1848 roku przebywał w Poznaniu (uczestnicząc w wydarzeniach powstania wielkopolskiego) i we Wrocławiu. Zmarł 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu. W czerwcu 1927 roku prochy Juliusza Słowackiego sprowadzono do Polski i złożono obok Adama Mickiewicza w podziemiach katedry na Wawelu.
Uznany został za drugiego wieszcza polskiego.

Napisał m.in. Kordiana, Balladynę, Lilię Wenedę, Beniowskiego, Króla Ducha, Sen srebrny Salomei, Samuela Zborówskiego, Godzinę myśli,
W Szwajcarii, Horsztyńskiego, Mazepę, Fantazego oraz liryki refleksyjne i filozoficzne. Polemizował z Zygmuntem Krasińskim w utworze „Odpowiedź na ‚Psalmy przyszłości’„, w których prymatowi arystokracji w rozwoju społecznym przeciwstawił rewolucyjną postawę ludu. 

Twórczość Słowackiego wywarła ogromny wpływ na rozwój literatury polskiej i jest do dziś żywym źródłem inspiracji ideowej i artystycznej.
Od 1927 r. patron naszego liceum.

Sztandar

Każda szkoła (także nasza) ma swoje odrębne symbole, które wyróżniają ją w gronie pozostałych. Dla nas – społeczności „Słowaka” takimi symbolami są z pewnością sztandar i pieśń szkoły. 
Sztandar szkoła otrzymała stosunkowo niedawno, bo 1987 r. Odznacza się on bogatym zdobnictwem oraz kolorem awersu zgodnym z barwami grodziskiego LO. Wraz z pojawieniem się tego proporca, w szkole zaistniało stanowisko pocztu sztandarowego. Wchodzą do niego każdorazowo najlepsi uczniowie tzw. klasy sztandarowej, czyli klasy o najwyższej rocznej średniej z przedmiotów maturalnych.

Pieśń szkoły
Należymy do elitarnej rodziny „Słowaków”, czyli do Stowarzyszenia Liceów im. Juliusza Słowackiego i tak, jak wszystkie te szkoły, mamy wspólną pieśń: „TESTAMENT MÓJ”

Testament mój
Juliusz Słowacki

Żyłem z wami, cierpiałem i płakałem z wami,
Nigdy mi, kto szlachetny, nie był obojętny,
Dziś was rzucam i dalej idę w cień – z duchami -
A jak gdyby tu szczęście było – idę smętny.

Nie zostawiłem tutaj żadnego dziedzica
Ani dla mojej lutni, ani dla imienia; -
Imię moje tak przeszło jako błyskawica
I będzie jak dźwięk pusty trwać przez pokolenia.

Lecz wy, coście mnie znali, w podaniach przekażcie,
Żem dla ojczyzny sterał moje lata młode;
A póki okręt walczył – siedziałem na maszcie,
A gdy tonął – z okrętem poszedłem pod wodę…

Ale kiedyś – o smętnych losach zadumany
Mojej biednej ojczyzny – przyzna, kto szlachetny,
Że płaszcz na moim duchu nie był wyżebrany,
Lecz świetnościami dawnych moich przodków świetny.

Niech przyjaciele moi w nocy się zgromadzą
I biedne serce moje spalą w aloesie,
I tej, która mi dała to serce, oddadzą -
Tak się matkom wypłaca świat, gdy proch odniesie…

Niech przyjaciele moi siądą przy pucharze
I zapiją mój pogrzeb – oraz własną biedę:
Jeżeli będę duchem, to się im pokażę,
Jeśli Bóg [miej uwolni od męki – nie przyjdę…

Lecz zaklinam – niech żywi nie tracą nadziei
I przed narodem niosą oświaty kaganiec;
A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei,
Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec!…

Co do mnie – ja zostawiam maleńką tu drużbę
Tych, co mogli pokochać serce moje dumne;
Znać, ze srogą spełniłem, twardą bożą służbę
I zgodziłem się tu mieć – niepłakaną trumnę.

Kto drugi tak bez świata oklasków się zgodzi
Iść … taką obojętność, jak ja, mieć dla świata?
Być sternikiem duchami napełnionej łodzi,
I tak cicho odlecieć, jak duch, tylko odlata?

Jednak zostanie po mnie ta siła fatalna,
Co mi żywemu na nic … tylko czoło zdobi;
Lecz po śmierci was będzie gniotła niewidzialna,
Aż was, zjadacze chleba – w aniołów przerobi