„Transuranowce i transaktynowce – czy widać już koniec układu okresowego pierwiastków?”
Taki był temat trzeciego w tym roku szkolnym wykładu otwartego na Politechnice Poznańskiej, który odbył się wyjątkowo w czwartek - 14 grudnia z wykorzystaniem platformy Zoom. Wykładowca – pan dr inż. Marek Baraniak bardzo ciekawie opowiadał o najcięższych pierwiastkach układu okresowego. Transuranowce to pierwiastki „położone za uranem”, tzn. o liczbach atomowych większych od 92. Wszystkie te pierwiastki zostały wytworzone przez człowieka w wywołanych sztucznie reakcjach jądrowych (dopiero później stwierdzono występowanie śladowych ilości neptunu i plutonu w rudach uranu). Tzw. transaktynowce, czyli pierwiastki położone w układzie okresowym za aktynowcami, nie mają długożyciowych izotopów, a ich synteza jest bardzo trudna, np. badania nad 113 pierwiastkiem prowadzone były aż przez 7 lat, by ostatecznie dowieść jego istnienia. Na dzień dzisiejszy ostatnim pierwiastkiem w układzie okresowym jest oganeson (o liczbie atomowej równej 118). Czy uda się jeszcze rozbudować układ o następny okres? Pan dr Baraniak przekonywał, że jest to możliwe, choć dotychczasowe próby syntezy ununennu (Z=119), unbinilu (Z=120), unbibi (Z=122), unbiheksu (Z=126) oraz unbiseptu (Z=127) zakończyły się niepowodzeniem. Wykład zakończył się stwierdzeniem, że granica dla układu okresowego pewnie istnieje, ale prawdopodobnie jeszcze jej nie osiągnęliśmy.
Czytaj także:
Apel z okazji rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja
30 kwietnia 2024
